Bochel & houten been
Geplaatst: 19-10-2017 13:09
Bochel & houten been
Twee kerels zitten in de kroeg, de een heeft een bochel en de ander een houten been. Als ze al lang en breed dronken zijn, lalt de vent met de bochel: 'Ik ga d'r - hips - maar weer eens vandoor. Tot morgen, ouwe makker!" Hij staat wankelend op, zwalkt door de straten en krijgt opeens het briljante idee dat hij veel eerder thuis is als hij over het kerkhof loopt. Zo gezegd, zo gedaan. Eenmaal op het kerkhof aangekomen bespringt hem een geest. De geest brult keihard: 'Wat heb jij daar op je rug?' 'Op m'n rug? Op m'n rug?' stamelt de man. 'Ik heb helemaal niks op m'n rug. Een bochel, meer niet.' De geest knijpt zijn spookoogjes samen en roept: 'Ha! Hier met die bochel!' En hij trekt zo de bochel van de man zijn rug.
De man, ineens zo nuchter als een pasgeboren baby, strekt zijn rug en rent terug naar de kroeg. Daar vertelt hij het hele verhaal aan zijn vriend met het houten been. Die denk: Weet je wat, ik ga ook via het kerkhof. Eens kijken of die geest wat aan mijn houten poot kan doen. Hij strompelt zo snel mogelijk naar het kerkhof, waar de geest verschijnt en hem toeschreeuwt: 'Wat heb jij daar op je rug?' De man, helemaal in verwarring, antwoordt: 'Eh, wat? Op mijn rug? Geest, wat bedoel je? Ik heb helemaal niets op mijn rug?!' Zegt de geest: 'Goh, da's nou sneu voor je - hier heb je een bochel!'
Twee kerels zitten in de kroeg, de een heeft een bochel en de ander een houten been. Als ze al lang en breed dronken zijn, lalt de vent met de bochel: 'Ik ga d'r - hips - maar weer eens vandoor. Tot morgen, ouwe makker!" Hij staat wankelend op, zwalkt door de straten en krijgt opeens het briljante idee dat hij veel eerder thuis is als hij over het kerkhof loopt. Zo gezegd, zo gedaan. Eenmaal op het kerkhof aangekomen bespringt hem een geest. De geest brult keihard: 'Wat heb jij daar op je rug?' 'Op m'n rug? Op m'n rug?' stamelt de man. 'Ik heb helemaal niks op m'n rug. Een bochel, meer niet.' De geest knijpt zijn spookoogjes samen en roept: 'Ha! Hier met die bochel!' En hij trekt zo de bochel van de man zijn rug.
De man, ineens zo nuchter als een pasgeboren baby, strekt zijn rug en rent terug naar de kroeg. Daar vertelt hij het hele verhaal aan zijn vriend met het houten been. Die denk: Weet je wat, ik ga ook via het kerkhof. Eens kijken of die geest wat aan mijn houten poot kan doen. Hij strompelt zo snel mogelijk naar het kerkhof, waar de geest verschijnt en hem toeschreeuwt: 'Wat heb jij daar op je rug?' De man, helemaal in verwarring, antwoordt: 'Eh, wat? Op mijn rug? Geest, wat bedoel je? Ik heb helemaal niets op mijn rug?!' Zegt de geest: 'Goh, da's nou sneu voor je - hier heb je een bochel!'
